Pięć nierozszyfrowanych kodów II

Jeśli udałoby się udowodnić, że jest to rzeczywiście w pełni funkcjonalna forma języka, mielibyśmy do czynienia z najstarszym pismem na świecie (datowanym na przeszło 4000 lat przed Chrystusem).

#2. Rohonc Codex

Pochodząca prawdopodobnie z XVIII wieku, zdobiona ilustracjami księga o 438 stronicach przechowywana była w miejscowości Rohonc na Węgrzech. W 1838 roku ten przedziwny obiekt oddany został w ręce badaczy z Węgierskiej Akademii Nauk. Od tego czasu zawartość znaleziska stanowi prawdziwą łamigłówkę dla niejednej naukowej głowy. To co najbardziej interesujące to fakt, że „pismo” zastosowane w księdze ma dziesięciokrotnie więcej symboli niż jakikolwiek znany nauce alfabet.

#3. Kipu

Czyli inkaskie pismo węzełkowe. To zbiór sznurków, służący najprawdopodobniej do zapisu liczb i prostych danych. Niebywale sprawny system przepływu informacji w królestwie Inków to zasługa chasquich - młodych biegaczy, którzy przekazywali sobie wiadomości (w postaci głosowej lub „węzełkowej”) w sposób sztafetowy. 

Istniało wiele odmian kipu - dużo wskazuje na to, że było to świetne narzędzie do prowadzenia ewidencji ludności, liczenia plonów, a nawet zapisów geograficznych nazw. Odczytywaniem tego pisma zajmowali się specjalnie do tego przygotowani Inkowie, którzy to następnie przekazywali zaszyfrowane informacje do najwyższych władz. Inkaskie królestwo ostatecznie skonało w XVI wieku.
Niedawne odkrycia udowodniły, że zapis węzełkowy istniał też w jednej z pierwszych kultur andyjskich - Caral. Najstarsze znalezione kipu ma więc 5000 lat.

#4. Lniana Księga

Pierwotnie zapis ten znajdował się na dwunastu płótnach, które trafiły do grobu wraz z mumią pewnej egipskiej kobiety. W XIX wieku, kiedy to badacze zauważyli, że symbole te różnią się od hieroglifów, całość złożona została w postać księgi - jedynej, jak dotąd, która zawiera pismo wymarłego języka etruskiego. Informacje umieszczone na lnianych płatach pozostają do dziś tajemnicą, chociaż wiele wskazuje na to, że mamy tu do czynienia z pewną odmianą rytualnego kalendarza.

#5. Rongo Rongo

Pismo to używane było na Wyspie Wielkanocnej aż do połowy XIX wieku, od tamtego czasu poszło ono w zupełne zapomnienie. To nic innego jak graficzne zobrazowanie języka Rapanui, którym to miejscowa ludność posługuje się od dobrych 5 tysięcy lat.
Chociaż język ten jest w dalszym ciągu używany na Wyspie Wielkanocnej (a nawet zapisywany za pomocą alfabetu łacińskiego), nikt nie potrafi odczytać oryginalnych symboli Rongo Rongo. Okazuje się, że winę za to ponoszą Peruwiańczycy, którzy to w XIX wieku przybyli na wyspę w poszukiwaniu niewolników. I jak na złość uprowadzili jedynych posługujących się słowem pisanym obywateli, pozostawiając samych "analfabetów"...


Źródła: 1, 2, 3, 4